Szkło odznaczające się dużą przepuszczalnością światła. Stosowane na potrzeby optyki. Ważnymi cechami tego rodzaju szkła to m.in. współczynnik załamania i gęstość.
Szkło optyczne do danych zastosowań muszą się odznaczać określonymi wartościami współczynnika załamania światła, wszystkie szkła optyczne — dużą przepuszczalnością światła, jednorodnością (zwłaszcza optyczną), wytrzymałością mechaniczną (twardością, odpornością na zarysowanie) i odpornością chemiczną.
Do produkcji szkło optyczne w zasadzie nie stosuje się surowców mineralnych, używa się związków chemicznie czystych. Są to najczęściej tlenki: krzemu (SiO2), boru (B2O3), fosforu (P2O5), glinu (Al2O3), cynku (ZnO), baru (BaO), ołowiu (PbO), wapnia (CaO), magnezu (MgO), potasu (K2O), sodu (Na2O), antymonu (Sb2O3), arsenu (As2O3), tytanu (TiO2), oraz związki fluoru. W zależności od składu chemicznego rozróżnia się szkło optyczne ołowiowe (flint) i szkło optyczne bezołowiowe (kron). Wytwarza się też szkło optyczne nie zawierające SiO2 (tzw. krony fosforowe) lub alkaliów (krony ciężkie), szkła zawierające do 20% antymonu (tzw. flinty specjalne) i innych. Do wyrobu szkła optycznego stosuje się surowce o dużej czystości (poza piaskiem lub kwarcem nie stosuje się surowców naturalnych).
Zastosowanie w optyce:
Szkło optyczne do danych zastosowań muszą się odznaczać określonymi wartościami współczynnika załamania światła, wszystkie szkła optyczne — dużą przepuszczalnością światła, jednorodnością (zwłaszcza optyczną), wytrzymałością mechaniczną (twardością, odpornością na zarysowanie) i odpornością chemiczną.
Do produkcji szkło optyczne w zasadzie nie stosuje się surowców mineralnych, używa się związków chemicznie czystych. Są to najczęściej tlenki: krzemu (SiO2), boru (B2O3), fosforu (P2O5), glinu (Al2O3), cynku (ZnO), baru (BaO), ołowiu (PbO), wapnia (CaO), magnezu (MgO), potasu (K2O), sodu (Na2O), antymonu (Sb2O3), arsenu (As2O3), tytanu (TiO2), oraz związki fluoru. W zależności od składu chemicznego rozróżnia się szkło optyczne ołowiowe (flint) i szkło optyczne bezołowiowe (kron). Wytwarza się też szkło optyczne nie zawierające SiO2 (tzw. krony fosforowe) lub alkaliów (krony ciężkie), szkła zawierające do 20% antymonu (tzw. flinty specjalne) i innych. Do wyrobu szkła optycznego stosuje się surowce o dużej czystości (poza piaskiem lub kwarcem nie stosuje się surowców naturalnych).
Zastosowanie w optyce:
- szkła w okularach
- mikroskopy
- lupy
- aparaty fotograficzne
- lornetki
- różnego rodzaju soczewki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz